Autor: Wiedeńskie placki ziemniaczane podane z wędzonym łososiem i sosem jogurtowym Dieta bezglutenowa Dieta wegańska Dieta wegetariańska Ziemniaczane placki wiedeńskie przyrządza się z ziemniaków startych na grube wiórki. Chrupiące placki podaje się w Wiedniu ze solonym śledziem, wędzonym łososiem, ikrą lub po prostu ze śmietanowym sosem ziołowym lub guacamole z awokado. Polecam ten łatwy przepis! Jak podawać placki po wiedeńsku? Jeśli chcesz podać placki na obiad, to najlepszym wyborem będzie jajko sadzone. Placki wiedeńskie w kawiarniach stolicy Austrii podaje się z różnorodnymi dodatkami. Najczęściej ze śledziem solonym w oleju lub śledziem marynowanym w śmietanie. Również z łososiem lub ikrą łososiową. I koniecznie ze śmietaną lub jogurtem. Coraz modniejszym dodatkiem są pasty z warzyw strączkowych lub guacamole oraz grillowane warzywa. Wypróbuj który zestaw Ci pasuje i ciesz się smakiem wiedeńskich placków ziemniaczanych. SKŁADNIKI Na placki wiedeńskie z ziemniaków: 4 ziemniaki oliwa sól i pieprz 1 łyżka masła Dodatki do placków po wiedeńsku: 150 g łososia wędzonego na zimno 100 ml jogurtu 1 łyżka koperku posiekanego 1 łyżka szczypiorku posiekanego 1 łyżka natki pietruszki posiekanej cukier, sól i pieprz do smaku PRZYGOTOWANIE KROK PO KROKU Ziemniaki obierz i zetrzyj na tarce. Następnie opłucz starte ziemniaki pod bieżącą zimną wodą i osusz. Ma to na celu usunięcie skrobi z ziemniaków. Dobrze odciśnij ziemniaki w dłoniach. Wiórki osusz na papierowym ręczniku Starte wiórki przypraw solą i pieprzem. Nabiera po 2 czubate łyżki ziemniaczanych wiórków i formuj w dłoni placek o grubości około 1 cm. Na patelni rozgrzej 2 łyżki oliwy. Za pomocą szpatułki ułóż placek na gorącej patelni. Placki smaż na średnim ogniu przez około 5 minut z każdej strony, aż ładnie się zrumienią. Po odwróceniu na drugą stronę. Na każdy placuszek połóż kawałeczek masła. Placki zdejmij z patelni na papierowy ręcznik. Jogurt wymieszaj z ziołami przyprawowymi. Dopraw odrobiną cukru, solą i pieprzem. Placki podaj z plasterkami wędzonego łososia i sosem jogurtowym. Ziemniaki! Dlaczego warto je jeść? Co można zrobić z ziemniaków? Adrianna Ewa Stawska-Ostaszewska Redaktorka serwisu kulinarnego Dziennikarka, tłumaczka, pisarka. Szefowa kuchni i koneserka smaku. Niestrudzona popularyzatorka historii kultur kulinarnych, kuchni regionalnych i narodowych. Autorka książek: „Dzieje łakomstwa i obżarstwa” (wyd. Harde, 2019), „Polska Księga … więcej

Ostatki 2020. Przepis na śledziki Magdy Gessler. Nie wszyscy w ostatni dzień karnawału, czyli tzw. Śledzik zajadają się właśnie śledzikami. Dla tych, którzy jednak chcą wybrać właśnie śledzie, mamy przepis na śledziki według Magdy Gessler. Przepisy na śledzie w śmietanie, po kaszubsku czy z cebulką nie są skomplikowane. Śledziki z tych przepisów wychodzą smaczne i przypadną do gustu nawet tym, którzy nie są koneserami śledzi. Sprawdź NA ŚLEDZIKI MAGDY GESSLER - OSTATKI (ŚLEDZIK)Jakie mają być idealne śledziki? Na pewno odpowiedź na to pytanie zna Magda Gessler. Przedstawiamy przepis na śledziki Magdy Gessler. Idealne przepis na śledziki w śmietanie, śledziki po kaszubsku oraz śledziki z cebulką na ostatki - i nie tylko! Śledzie są bowiem idealną zagryzką i przystawką, na przykład kiedy odwiedzają Cię zaznacza Magda Gessler, trzeba przede wszystkim kupić dobrego śledzia, zwłaszcza w oleju, w naturalnej W ŚMIETANIE MAGDY GESSLER - PRZEPISSkładniki na śledzie w śmietanie Magdy Gesslermarynowane lub solone płaty śledziowe - 5jabłko winne - 1 (duże)biała cebula - 1mleko do wymoczenia śledzikwaśna śmietana - 400 gpieprzdrobno posiekana natka pietruszki - 2 łyżkisól przy kwaśnych śledziachWykonanie śledzi w śmietanie Magdy GesslerŚledzie opłukać zimną wodą i wymoczyć w mleku. Kwaśne śledzie wystarczy opłukać wodą, osuszyć. Śmietanę wymieszać z cukrem, można posolić i dodać pieprz. Cebulę pokroić w piórka. Jabłko można obrać, ale nie trzeba. Pokroić na ćwiartki, usunąć gniazdo nasienne i pokroić na plastry. Wszystko wymieszać ze śmietaną. Odstawić na 15 minut w chłodne miejsce. Jeśli śmietana jest zbyt gęsta, można dodać odrobinę słodkiej śmietanki lub mleka. Podawać z ćwiartkami PO KASZUBSKU MAGDY GESSLER - PRZEPISSkładniki na śledzie po kaszubsku Magdy Gessler1/2 kg filetów śledziowych (matjasy)2 łyżki cukru1/4 szklanki oleju4 łyżki octu4 łyżki koncentratu pomidorowego30 dkg cebuli3 ziarenka ziela liście lauroweziarenka gorczycyWykonanie śledzi po kaszubsku Magdy GesslerWymoczone filety pokroić w kawałki. Rozgrzać olej i zeszklić cebulę. Dodać cukier i chwilę smażyć. Wlać ocet, dodać liście laurowe, ziele ang., koncentrat pomidorowy. Wymieszać i dusić kilka minut. Zdjąć z ognia i dodać ziarenka gorczycy. Wystudzić. Kłaść kawałki filetów i przekładać sosem. Najlepiej smakują na drugi dzień, kiedy dobrze się zamarynują i przejdą smakiem W OLEJU Z CEBULKĄ MAGDY GESSLER - PRZEPISSkładniki na śledzie w oleju z cebulką Magdy Gesslerfilety śledziowe solone - 4cebule - 2olej roślinny (np. lniany) - 200 mlliść laurowy - 2ziele angielskie - 4-5Wykonanie śledzi w oleju z cebulką Magdy GesslerFilety opłukać z zalewy, namoczyć w wodzie z dodatkiem mleka. Moczyć od kilkunastu minut do kilku godzin w zależności od tego, jak słone śledzie lubimy. Cebule obrać i pokroić w drobniutką kostkę. Śledzie opłukać, osuszyć, pokroić w paski. W słoiku układać warstwami śledzie i cebulę, dodając przyprawy. Zalać olejem tak, aby przykryć śledzie. Postukać delikatnie, aby usunąć pęcherzyki powietrza. Zakręcić słoik i odstawić na 3-4 dni do ofertyMateriały promocyjne partnera

Igraszki Losu/ Placki ziemniaczane ze śledziem? Czemu nie! Dodajcie do nich jeszcze twarożek i jeden smaczny dodatek który sprawi, że placki będą smakowały naprawdę wyjątkowo! Placki ziemniaczane smakują doskonale z wieloma dodatkami. Z cukrem, śmietaną, sosem grzybowym i oczywiście gulaszem węgierskim, są fantastyczne. Możliwości jest wiele i ogranicza was tylko wyobraźnia! Doskonałym dodatkiem do placków jest smaczny twarożek z dodatkiem śmietany, koperku i szczypiorku. Ułóżcie dodatkowo na plackach śledzie – nada im to niesamowitego charakteru! Tak przygotowane placki z pewnością posmakują waszym gościom. Przepis na placki ziemniaczane ze śledziem Do przygotowania takich placuszków będziecie potrzebowali poniższych składników: 400 g ziemniaków 1 łyżkę mąki 1 jajko Sól Pieprz Do twarożku: 1 kostkę półtłustego twarogu (250 g) 250 g śledzi w oleju 2 łyżki śmietany 1 ząbek czosnku 1 łyżkę koperku 1 łyżkę szczypiorku Sól Pieprz Przygotowanie W misce wymieszajcie twaróg z dwiema łyżkami śmietany. Dodajcie pieprz i sól oraz świeży i posiekany koperek oraz szczypiorek. Zamieszajcie i odstawcie. Ziemniaki obierzcie i zetrzyjcie na tarce na dużych oczkach. Dodajcie łyżkę mąki, jedno jajko oraz sól i pieprz. Dokładnie wymieszajcie. Śledzie pokrójcie na kawałki o szerokości ok. 2-3 cm. Rozgrzejcie na patelni dużą ilość oleju. Gdy już będzie gorący, chochelką nakładajcie ciasto i smażcie placuszki tak, by się zarumieniły i nieco przypiekły z obu stron. Po usmażeniu przełóżcie je na talerz wyłożony grubą warstwą papierowych ręczników. To sprawi, że placki nie będą tak tłuste (ręczniki wchłoną nadmiar oleju). Gotowe placki ułóżcie na talerzu. Na każdym połóżcie łyżkę twarożku i na to jeden kawałek śledzia. Posypcie świeżo mielonym pieprzem i połóżcie kawałek świeżego koperku dla dekoracji. I gotowe! Tak podane placki ziemniaczane będą doskonale smakowały zarówno na zimno, jak i na ciepło. Ciekawym dodatkiem będą marynowane grzybki – połóżcie je po prostu na talerzu obok placków. Dzięki temu ich smak będzie jeszcze bardziej wytrawny. Smacznego! Źródło: Adobe Stock Placki ziemniaczane wyjdą lepsze z jajkiem czy bez? Odpowiedź może was zaskoczyć Większość Polaków nie wyobraża sobie placków ziemniaczanych bez jajek, ale czy są one naprawdę potrzebne do scalenia masy? Odpowiedź z pewnością was zaskoczy. Polacy kochają placki ziemniaczane. Nic dziwnego, w końcu są chrupiące, przepyszne, syte, tanie i uniwersalne. Można je serwować zarówno na słodko, słono, jak i wytrawnie – zachwycają w każdej odsłonie i z pewnością często goszczą w waszym jadłospisie. Czy do placków ziemniaczanych trzeba dodawać jajko? Tradycyjne przepisy na placki ziemniaczane zakładają stworzenie jednolitej masy przy pomocy jajek oraz mąki. Okazuje się jednak, że te produkty są wam całkowicie zbędne. Być może was to zdziwi, ale starte ziemniaki, odciśnięte z wody, nie potrzebują dodatkowych produktów spajających. Doskonale radzą sobie bez nich i smakują tak samo dobrze. Choć na początku może wam się wydawać, że są zbyt rzadkie, po umieszczeniu ich na patelni zmienicie zdanie. Bowiem pod wpływem wysokiej temperatury zawarta w ziemniakach skrobia przekształca się w żel, który doskonale wiąże masę. Spróbujcie je przyrządzić, a nie poczujecie żadnej różnicy w smaku. Przepis na placki ziemniaczane bez jajek i mąki Będziecie potrzebować: 500 gramów „starych” ziemniaków (najlepiej typu B lub C) 2 łyżek świeżego koperku Kwaśnej śmietany 18 proc. Oleju do smażenia Przypraw: soli oraz pieprzu Podane składniki powinny wystarczyć na dwie, duże porcje. Przygotowanie: Ziemniaki obierzcie i zetrzyjcie na tarce o grubych oczkach wprost do dużej miski. Koniecznie odciśnijcie warzywo z nadmiaru wody. Tak przygotowane ziemniaki doprawcie solą. Całość dokładnie wymieszajcie. Na patelni rozgrzejcie cienką warstwę oleju i przy pomocy dużej łyżki zacznijcie umieszczać na nim masę ziemniaczaną tworząc placki. Przysmak smażcie na średnim ogniu z obu stron, aż do ładnego przyrumienienia. Gotowe placki przełóżcie z patelni na ręcznik papierowy i... AdobeStock Czy da się zrobić placki ziemniaczane bez smażenia? Te są o wiele zdrowsze i równie smaczne Słyszeliście kiedyś o plackach ziemniaczanych bez smażenia? Najwyższa pora ich spróbować. Są naprawdę pyszne i o wiele zdrowsze niż te smażone na oleju. Placki ziemniaczane to absolutna klasyka polskiej kuchni. Każdy z nas przynajmniej kilka razy w swoim życiu jadł pyszne i rumiane placki z utartych ziemniaków . Jak przygotować idealne placki ziemniaczane? Przepis na tradycyjne, chrupiące placki ziemniaczane jest bardzo prosty. Wystarczy zetrzeć na tarce ziemniaki, dodać do nich startą cebulę, jajko, trochę mąki oraz ulubione przyprawy – np. sól, pieprz, słodką paprykę i granulowany czosnek. Całość dobrze mieszamy i wykładamy porcjami na patelnię, a następnie smażymy na rumiano na oleju . Ale czy słyszeliście kiedyś o plackach, których w ogóle nie trzeba smażyć? Przepis na placki ziemniaczane bez smażenia Jeżeli chcecie, żeby wasze placki były zdrowsze, mniej kaloryczne i równie smaczne, jak tradycyjne placki ziemniaczane z patelni, upieczcie je w piekarniku. Te z naszego przepisu nie wymagają nawet użycia mąki . Do przygotowania takich placków będziecie potrzebowali: 1 kg ziemniaków 1 średnią cebulę 2 jajka ( ale nie jest to wcale konieczne ) 1 łyżkę mąki pszennej przyprawy: sól, pieprz, słodką paprykę, granulowany czosnek 3 łyżki oleju Przygotowanie: Ziemniaki obierzcie, umyjcie i zetrzyjcie na tarce o grubych oczkach ( zamiast tarki może wam się przydać inny gadżet) Zetrzyjcie na tarce cebulę Dobrze wymieszajcie składniki i dodajcie przyprawy Wyłóżcie blaszkę papierem do pieczenia i połóżcie na nim po łyżce masy Pieczcie placki przez ok. 20 min w 200 stopniach C. Przewróćcie placki na drugą stronę i pieczcie je przez kolejne 15 min Z czym najlepiej podawać takie placki? Placki będą smakowały obłędnie, gdy dodacie do nich łyżkę kwaśnej śmietany i świeży koperek. Możecie również, jak Magda Gessler, zjeść je z odrobiną cukru.... Chrupiące placki ziemniaczane z sosem pomidorowym. Sekretem wyjątkowego smaku jest 1 składnik Placki ziemniaczane są przepysznym daniem. Pomidorowy sos z udziałem kiełbasy doda mu wyjątkowej sytości. Placków ziemniaczanych nie trzeba specjalnie reklamować. To jedno z ulubionych dań Polaków. Chrupiące na zewnątrz, niebiańsko miękkie w środku. Tak właśnie smakują placki doskonałe. Aby przyrządzić to pyszne danie nie potrzeba być po technikum gastronomicznym. Warto jednak znać kilka sztuczek, które nadadzą plackom charakteru. Sekret chrupiących placków ziemniaczanych Pamiętajcie, by masę ziemniaczaną wylewać na olej dopiero wtedy, gdy się dobrze rozgrzeje. Ważne jest, by placek nie był surowy w środku, a o to bardzo łatwo, gdy gaz jest zbyt duży. Dlatego upewnijcie się, że smażycie je na odpowiedniej temperaturze, by placki były chrupiące z zewnątrz i dobrze usmażone w środku. Placki ziemniaczane smażcie na średnim ogniu około 5 minut na jednej stronie i 3 minuty na drugiej. Wtedy będą doskonałe! Przepis na placki ziemniaczane z sosem pomidorowym Składniki: 5 ziemniaków 1 duża cebula 2 łyżki mąki ziemniaczanej 1 jajko 1 pomidory w puszce 1 pęto kiełbasy łyżeczka cukru śmietana 18% sól cukier mielona słodka papryka Sposób przygotowania: Sos: Przygotowania zacznijcie od sosu pomidorowego. Kiełbasę przekrójcie wzdłuż na pół. Potem jeszcze raz na pół tak, by wyszły 4 długie paski. Z podłużnych pasków złóżcie z powrotem kiełbasę i pokrójcie. W ten sposób szybko i łatwo ją pokroicie w równe kawałki. Cebulę obierzcie z łupin, umyjcie i podzielcie na 4 części. ¾ skrójcie na drobne kawałki. ¼ odłóżcie do masy na placki ziemniaczane. Na patelni rozgrzejcie łyżkę oliwy. Wrzućcie ¾ pokrojonej cebuli i lekko ją podsmażcie. Cebulę posólcie w połowie smażenia,... AdobeStock Jak zrobić placki ziemniaczane bez użycia tarki? Ta metoda jest o wiele szybsza Chcecie zrobić placki ziemniaczane, ale nie możecie nigdzie znaleźć tarki? Da się przygotować placki z pomocą innego narzędzia! Klasyczne placki ziemniaczane to genialny pomysł na rodzinny obiad. Są bardzo szybkie w przygotowaniu, proste, a do tego wymagane składniki są bardzo tanie. Jedynym narzędziem niezbędnym do zrobienia placków jest kuchenna tarka, na której należy zetrzeć ziemniaki i cebulę. Co jednak w sytuacji, gdy nie macie tarki pod ręką? Popularne kuchenne urządzenie również pozwoli wam przygotować ciasto na placki ziemniaczane! Sprawdźcie sami. Jak zrobić idealne placki ziemniaczane? Choć placki są pozornie bardzo prostym daniem, to warto poznać ciekawe triki, dzięki którym placki będą smakowały jeszcze lepiej. Jeżeli wasze placki często się rozpadają podczas smażenia, to pomogą wam sposoby opisane w tym artykule . Z kolei, jeśli nie chcecie, by masa na placki szybko ściemniała, zastosujcie ten trik . Polecamy wam te przepisy na placki ziemniaczane: Przepis na placki ziemniaczane od Magdy Gessler Przepis na placki ziemniaczane z drożdżami od Roberta Makłowicza Przepis na placki ziemniaczane po szwajcarsku Przepis na placki ziemniaczane bez użycia tarki Do przygotowania takich placków zamiast tarki potrzebny wam będzie zwykły blender oraz poniższe składniki: Składniki: Pół kilograma ziemniaków ¼ cebuli 1 jajko 1 łyżka mąki Sól Pieprz Olej do smażenia Przygotowanie: Obierzcie ziemniaki i pokrójcie na kawałki. Włóżcie je do kielicha blendera i zmiksujcie na gładką masę (jeśli nie macie blendera kielichowego tylko ręczny, to włóżcie ziemniaki do wysokiego naczynia i miksujcie). Następnie obierzcie cebulę i zmiksujcie dokładnie tak samo, jak ziemniaki. Przełóżcie do miski zblenowane ziemniaki i cebulę. Dodajcie sól i pieprz, jajko oraz jedną łyżkę mąki i wyróbcie na gładką masę. Na...

2019-10-22 - Wszyscy znamy program "Kuchenne rewolucje". Wiele restauracji dzięki znanej kreatorce smaku, odzyskało klientów i stało się popularnymi miejscami, gdzie można zjeść pyszne potrawy. Wiele przepisów z programu to hity. Tu znajdziecie sprawdzone przepisy kulinarne Magdy Gessler na : chrupiące placki ziemniaczane, pyszną zupę szczawiową, soczystego schabowego lub

^{U FukieraMagdy Gessler nie trzeba nikomu przedstawiać. Restauratorka, osobowość telewizyjna i kreatorka niecodziennych smaków posiada pod swoją pieczą wiele lokali. Jednym z najbardziej reprezentatywnych miejsc jest restauracja U Fukiera, mieszcząca się na warszawskim rynku Starego Miasta. Na stronie lokalu możemy przeczytać, że historia tego miejsca sięga XVI wieku. Rodzina Fukierów stała się współwłaścicielami kamienicy, w której znajduje się lokal, w XVIII wieku. W piwnicach znajdował się skład win. Magda Gessler tchnęła nowe życie w stare wnętrza, odbudowane po II wojnie światowej. W lokalu zjemy dania stworzone z pieczołowicie wybranych składników, które w oryginalny sposób nawiązują do przepisów kuchni polskiej. Na przykład na zakąskę można się skusić na śledzia, zagrychę albo pasztet z dziczyzny. Następnie czekają na gości takie rarytasy jak kołduny litewskie lub placki ziemniaczane z tatarem ze śledzia. Obecnie można skorzystać też z menu na wynos. Adres: U Fukiera, ul. Rynek Starego Miasta 27, Warszawa}

PLACKI ZIEMNIACZANE Z 2 ZIEMNIAKÓW: najświeższe informacje, zdjęcia, video o PLACKI ZIEMNIACZANE Z 2 ZIEMNIAKÓW; Placki ziemniaczane Magdy Gessler - przepis. - Widzę w Polsce kompletnie bezpłodną anarchię. Bardzo dziwny to naród. Brakuje nam tradycji, bo ta wyfrunęła wraz z życiem rodziny i całych pokoleń, które zostały stracone przez wojny, powstania. Brakuje nam poczucia bezpieczeństwa pokoleniowego, które jest we Włoszech, Hiszpanii, Francji – tam niezależnie od tego, co by się działo, zawsze jest oparcie w rodzinie. W Polsce oparcie jest w zasadzie w niczym, dlatego że całe pokolenia inteligencji, arystokracji duchowej zostały po prostu zniszczone - z Magdą Gessler rozmawiamy o polskiej kuchni, roślinnej zmianie i ciałopozytywności. "Polacy to naród, który siedzi w komórce. W Londynie, jak się jedzie metrem, widać, że ludzie wyciągają książki. W Paryżu i w Moskwie też. W Polsce głównie wszyscy siedzą w internecie i przyswajają plotki" "Dla młodych ludzi nie istnieje nic innego niż piękno fizyczne. Zapominają kompletnie o wnętrzu, mózgu, rozwoju osobistym. Trzeba z tym walczyć" - mówi, pytana o nasz stosunek do ciała "Polska kuchnia naprawdę jest nieprawdopodobnie ciekawa, bo mamy wszystkie możliwe kuchnie, jakie sobie tylko wymarzymy. Mamy naturalne fusion, tylko historyczne" Rozmawiamy o tym, dlaczego źle przyrządzony tatar świadczy o braku szacunku dla autorytetów i o rosnącej popularności kuchni roślinnej Więcej wywiadów znajdziesz na stronie głównej O tym, co Magda Gessler jada na śniadanie opowiadają mi Renata Łosicka i Elżbieta Stawarz, ekipa beauty, która od wielu lat dba o przygotowanie do nagrań niekwestionowanej gwiazdy polskiej kuchni. Zazwyczaj są to soczyste pomidory, dobrej jakości polski twaróg doprawiony rzodkiewką i szczypiorem, dużo kopru i innych ziół, na których zdaniem Gessler Polacy oszczędzają. Do tego czarna kawa i świeżo wyciskany sok pomarańczowy. - Nikt nie kicha publicznie poza mną, bo jestem uczulona na kawę i sok pomarańczowy. Jak piję je razem, to jest szaleństwo - stwierdza. Magda Gessler Foto: VIPHOTO Kawał surowego posiekanego mięsa, czyli o zaprzeczaniu autorytetom Polacy oglądają “Kuchenne rewolucje” od 2010 r. Nie przestaje mnie jednak zaskakiwać, że bohaterowie kolejnych odcinków nie odrabiają lekcji z poprzednich sezonów. Po tylu latach dalej większość osób nie potrafi przyrządzić tatara zgodnie z pani sugestiami, a przecież mogliby zabłysnąć. Magda Gessler: Widzę w Polsce kompletnie bezpłodną anarchię. Zaprzeczanie wszelkim autorytetom, czyjejś wiedzy, jest siłą Polaków. Myślą, że jeżeli powiedzą "nie" - to są mądrzejsi, silniejsi i lepsi. Nie wiem, na czym to polega, bo to dotyczy nie tylko restauracji, które rewolucjonizuję, ale i tych, które mają gwiazdki Michelina. Nie potrafię zrozumieć, dlaczego ludzie, którzy naprawdę powinni rozumieć kuchnię, robią w tatarze błędy podstawowe i zasadnicze. On po prostu jest nie do strawienia. Dają nam po prostu kawałek surowego mięsa posiekanego, nawet w restauracjach, gdzie są bardzo wysokie ceny. Bardzo dziwny to naród. Brakuje nam tradycji, bo ta wyfrunęła wraz z życiem rodziny i całych pokoleń, które zostały stracone przez wojny, powstania. Brakuje nam poczucia bezpieczeństwa pokoleniowego, które jest we Włoszech, Hiszpanii, Francji – tam niezależnie od tego, co by się działo, zawsze jest oparcie w rodzinie. W Polsce oparcie jest w zasadzie w niczym, dlatego że całe pokolenia inteligencji, arystokracji duchowej zostały po prostu zniszczone. Odbudowanie tego jest jak odbudowywanie lasu. To są setki lat. Tym bardziej, że system, w którym żyjemy wraca do średniowiecza zamiast rozwijać otwartość umysłu. Mówi Pani o tej otwartości umysłu, a ja sobie pomyślałam, że zjawiskiem towarzyszącym niechęci do odrabiania lekcji, o której przed chwilą rozmawiałyśmy jest niechęć do eksploracji. Możliwość poznawania świata częściowo zależy od sytuacji finansowej czy kompetencji społecznych. Podróżowanie, choć bardziej dostępne niż kiedyś, wciąż jest doświadczeniem zarezerwowanym dla ograniczonej grupy osób. Jesteśmy narodem, który najwięcej i najczęściej podróżuje internetowo. Jest to naród, który siedzi w komórce. Bardzo mało nacji jest tak uzależnionych od telefonów jak Polacy. W Londynie, jak się jedzie metrem, widać, że ludzie wyciągają książki. W Paryżu i w Moskwie też. W Polsce głównie wszyscy siedzą w internecie i przyswajają plotki, różne ciekawostki, a informacja, która pochodzi z internetu jest dla nich święta. Kuchnia jest tego ofiarą, bo coraz bardziej oddalamy się od kuchni polskiej, a zaczynamy układać kuchnię według kolorów, zupełnie zapominając o tradycji, o tym, że jedne rzeczy pasują, drugie nie. Tymczasem mamy jakieś podstawy kuchni, od których powinniśmy wychodzić. Niestety kucharzom wystarczą połączenia smaków i składników. Ja to widzę szczególnie w Masterchefie, gdzie te układanki są naprawdę czasami kompletnie niejadalne i nielogiczne. Internet jest szeroki. Teoretycznie, jak się chce, można znaleźć tam bardzo dużo potrzebnej wiedzy. Można się wiele nauczyć o podstawach komponowania smaków i różnych kuchniach. Jest masa materiałów, które mogą pomóc tę wiedzę zbudować. Ale wygląda na to, że wielu naszych rodaków – zwłaszcza ci, którzy dopiero wchodzą w branżę gastronomiczną – podchodzi do tego bardzo powierzchownie. Za mało jest wiedzy na temat samej polskiej kuchni. Uciekamy w jakieś niesamowite kompilacje między Tajlandią a Peru. Zupełnie zapominamy o tym, że w Polsce od dawna marynowano solą w ten sam sposób, jak w Peru marynuje się za pomocą cytryn (ceviche, przyp. red.). Zapominamy, że mamy nasze tradycje, z których niektórzy kucharze fantastycznie korzystają. Tutaj mówię o Marcinie Popielarzu z Białego królika czy Przemku Klimie z Bottiglieri1881 (krakowska restauracja z gwiazdką Michelin - przyp. red.). To jest nowe pokolenie młodych polskich kucharzy, którzy naprawdę są fenomenalni. Kiedyś rozmawiałam z Robertem Makłowiczem o tym, że paradoksalnie w stolicy łatwiej jest znaleźć dobrą restaurację prezentującą jedną z kuchni świata niż taką z dobrym polskim jedzeniem. Lokale z sushi, pizzą, azjatyckimi wariacjami są na każdym rogu. Znaleźć uczciwe polskie jedzenie przygotowywane z szacunkiem dla produktu to już większy wyczyn. Często takie menu znajdujemy dopiero w bardziej wykwintnych lokalach. W Warszawie tak. Natomiast uważam, że to wszystko, co się zdarzyło poprzez "Kuchenne rewolucje" to przede wszystkim gloria dla tej podstawowej kuchni polskiej bez wygłupów. Tradycyjnej szlacheckiej i mieszczańskiej, która jest bardzo ciekawa, smaczna i której wszyscy Polacy poszukują. W restauracjach zaczęła się pojawiać dziczyzna, króliki, indyki czy perliczki, które są w Polsce w dużej ilości i wcale nie są drogie. Przez te trzysta odcinków “Kuchennych rewolucji” odbudowałam to, co mogłam. Bardzo dużo restauracji mimo covidu się jednak utrzymało - zaczynają sprzedawać jedzenie w formie dań garmażeryjnych i widzą w tym ogromną przyszłość. Takim przykładem jest Gospoda Ziemia Brańska, która fenomenalnie robi kuchnię podlaską. Stwierdzili, że kiszkę ziemniaczaną mogą sprzedawać jako rarytas na całą Polskę. W tej chwili kiszka ziemniaczana od nich jest jednym z produktów, który jest najbardziej popularny w Polsce. Nie mówiąc o kompocie z rabarbaru. Mam wrażenie, że tempo zmian jest wciąż wolne, że to jeszcze pełzająca rewolucja. Mnie się wydaje, że Warszawa ma lekko zakrzywione spojrzenie. Ci co mieszkają w stolicy tęsknią za dawnymi smakami, ale dla nich również pójście do tajskiej czy gruzińskiej knajpy jest absolutnym wykładnikiem tego, że awansowali społecznie i są super. W Warszawie jest bardzo mało polskiej kuchni i było najmniej „Kuchennych rewolucji”. W stolicy one się przyjmują najtrudniej. Z drugiej strony Dyspensa działa od kilkunastu lat, a Fukier 6 marca skończył 30. Trzeba przyznać, że to jest prosta kuchnia, po którą się stoi w kolejce, coś, czego ludzie pragną i co chcą jeść: kaczka, prawdziwy tatar, nóżki, dobry pasztet, placki ziemniaczane z tatarem ze śledzia. Proste rzeczy. Magda Gessler Foto: VIPHOTO Wiara w warzywa, czyli o kilogramach i szansach na dobrą pracę Czy częścią procesu zmiany i doceniania naszych polskich smaków jest tocząca się w tle – jeszcze powoli, ale w sumie coraz szybciej – roślinna rewolucja, która się przetacza przez Polskę? Ludzie coraz chętniej sięgają po roślinne składniki, a to często oznacza lokalność i odkopywanie smaków, potraw, połączeń, które w naszej kuchni były od dawna. Polska kuchnia naprawdę jest nieprawdopodobnie ciekawa, bo mamy wszystkie możliwe kuchnie, jakie sobie tylko wymarzymy. Mamy naturalne fusion, tylko historyczne. Mamy Szwedów, czyli ryby na słodko, których nikt na świecie nie jest w stanie zjeść poza Szwecją, Danią, Polską i kuchnią żydowską. Lubczyk w daniach na Podkarpaciu i w Małopolsce to zasługa zaboru austriackiego. Podlasie, Ukraina, Wilno – tam jest słodko-kwaśno. Kuchnia każdej części kraju jest pod jakimś wpływem. Wpływy kuchni włoskiej to warzywa, które przyszły razem z królową Boną. Poza tym sporo kuchni niemieckiej i rosyjskiej. Nie wyobrażamy sobie, ile mamy takich zapożyczeń. Konsekwencją trendu na jedzenie warzyw, jest to, że niekoniecznie musimy siedem razy w tygodniu na każdy posiłek jadać mięso. Zaczynamy się bać o nasze zdrowie, bo wiemy, że bez tego nie mamy pracy. Mówienie komuś, że się źle czujemy, szczególnie w erze covidu, jest bardzo nie na miejscu, bo wzbudza w ludziach strach, nawet jeśli to zwykły katar. Zdrowie w tej chwili jest ważne dla młodych i świadomych ludzi. Mięso jest bardzo modne, szczególnie czerwone - jak steki - ale codzienność często polega na jedzeniu diet pudełkowych, które mają z góry określoną liczbę kalorii. Nie możemy mieć nadwagi, bo nie dostaniemy pracy, a wygląd niestety jest w tej chwili rzeczą podstawową do tego, żeby mieć przepustkę do sukcesu, do grupy społecznej, która zwycięża, ma pieniądze. Gdy jesteśmy o kilka kilogramów więksi, to jest to źle widziane i oceniane negatywnie. To jest absolutnie sytuacja, z którą ja się nie zgadzam i nie utożsamiam. Uważam, że każdy jest wartościowy, ale fałszywy kanon piękna zabiera nam odwagę do bycia sobą i buduje fałszywy obraz "sukcesu". Świat Facebooka i Instagrama tak wykreował rzeczywistość, że dla młodych ludzi nie istnieje nic innego niż piękno fizyczne. Zapominają kompletnie o wnętrzu, mózgu, rozwoju osobistym. Trzeba z tym walczyć. To zaczyna się trochę przełamywać. Ciałopozytywność zachęca, by mniej się koncentrować na tym jak wyglądamy, ile ważymy. Ludzie są bardzo skoncentrowani na tym, jak wyglądają, a dodatkowo pracują po kilkanaście godzin na dobę, podporządkowując życie pracy. Niby mówią, że nie, ale ja widzę wokół siebie młodych przepracowanych, zestresowanych, ale ambitnych i chcących zrobić w życiu "coś więcej". Świat zwariował i jeszcze utwierdza fałszywy kanon piękna, o którym mówiłam wcześniej. Ale być może coś się też zaczyna też zmieniać na plus. Świadomość, że to co jemy ma znaczenie i wpływ na pracę naszego organizmu, mózgu. Na to czy jesteśmy zdrowi, uśmiechnięci, czujemy się lekko i pełni sił. Że jedzenie to nasz motor i paliwo nie tylko na najbliższy czas, lecz także inwestycja na całe życie. Dlatego zaczynamy na przykład wierzyć bezgranicznie w warzywa i owoce – pomidory, cudowną sałatę, genialną polską kapustę, w warzywa strączkowe, bób, fasolkę szparagową, kalafiory. To jest konkretny trend, który jest bardzo mocny. Wyznaje go mój syn (Tadeusz Müller; przyp. red.) i robi różne szalone kulinarnie rzeczy, łącznie ze schabowym... sama nie wiem z czego dokładnie, ale jest obłędny. Schabowy nie schabowy. Trend na korzystanie z tych wszystkich roślinnych i lokalnych składników bardzo mi się podoba. Ale trend na dostosowywanie całego życia do pracy już mniej. To jedno z drugim idzie w parze, proszę mi wierzyć. Tego nie można oddzielić. Bardzo to jest mało liberalne, ale tak jest. Jeżeli ktoś jest ciut za gruby, to komentarze są mocno za grube. To jest smutne i to nie buduje nas pozytywnie. Jeśli mnie ktoś zapyta – zawsze stanę za tolerancją, akceptacją i miłością - do świata, ale głównie do samego siebie. Czy tracimy w tym wszystkim jakąś radość życia? Tracimy człowieczeństwo. Ale też – szukając plusów – staramy się być czujniejsi. Nie mówi się już, że ktoś ma nadwagę, bo dużo je, tylko dlatego, że być może ma jakiś problem… Staramy się znaleźć przyczynę, pomóc. Z jakiego powodu? Załamanie nerwowe, zaburzenia zdrowia psychicznego, hormonalne, leki, choroba? Mam przynajmniej taką nadzieję, że w ludziach jest na tyle dużo empatii i dobra, że w tym kierunku to może iść. Magda Gessler z dziećmi - Tadeuszem i Larą - na imprezie z okazji 10-lecia Kuchennych Rewolucji Foto: East News/ Piotr Molecki Kwaśne znaczy popsute, czyli o globalizacji polskiego smaku Wydaje mi się, że mamy w Polsce dwa obszary, które kojarzą się z wypoczynkiem i niskiej jakości masowym jedzeniem - góry i morze. Restauracje chodzą na skróty, bo istnieje przekonanie, że polski klient wszystko kupi i za wszystko zapłaci. O czym mówisz? O Sopocie? W Sopocie jest akurat sporo dobrych lokali. Bardziej mam na myśli te wszystkie punkty gastronomiczne w małych ośrodkach nadmorskich i wysokogórskich. Polska jest zapatrzona w Amerykę. Junk food jest zaspokojeniem wszystkich nerwic, stresów itd. Dla wielu ludzi jedyną materialnie osiągalną przyjemnością jest kebab. Oni nie będą szukać kaszki manny z zielonym groszkiem, bo to jest zdrowe. A potem idą dumnie z tym metrowym kebabem albo metrową parówką w bułce. I nie szukają zamiennika, bo znają ten smak. Nie chcą szukać, sprawdzać, smakować. Zróżnicowanie smaków, diety jest szalenie ważne, dlatego polecam też czasem spróbować tej kaszki z groszkiem. W Zakopanem są jeszcze oscypki i kwaśnica. Niestety kwaśna kapusta kończy się w Polsce, bo kwaszenie kapusty zajmuje dużą przestrzeń, za którą się płaci. W związku z tym kisi się kapustę za krótko, więc praktycznie kiszonej kapusty już nie ma, a kiedy jest kwaśna, ludzie mówią, że za bardzo. Kiedy jest kwaśna śmietana naturalna, to mówią, że jest zepsuta, czyli zaczynamy jeść w stronę Ameryki. Kompletnie zapominamy, że kiszony ogórek ma być kwaśny i pachnący. Jeżeli w Polsce nam kwas przeszkadza, to znaczy, że my zaczynamy się amerykanizować i globalizować na maksa. Ta globalizacja jest potworna. Jednocześnie w wielu restauracjach bardzo dużo jest teraz innych kiszonek np. kiszonej rzepy. Śmieję się, bo mogliby podać dobre kiszone ogórki i byłabym bardziej zadowolona. Dlaczego, kiedy już idziemy do miejsca, w którym oczekujemy dobrych smaków - uczciwej kwaśnicy i ogórków - a dostajemy niekwaśną kwaśnicę i niekwaśne ogórki, to często nie zgłaszamy tego obsłudze. Mam wrażenie, że ludzie w Polsce nie zwracają potraw. Nawet jak są niedobre. Świadomość klientów bardzo przez ten czas ewaluowała na korzyść. Ludzie zwracają uwagę, zaczynają rozumieć swoje prawa konsumenckie. Jednak 10 lat “Kuchennych rewolucji”, 1500 dni zdjęciowych zmieniło Polaków i Polacy sobie życzą za konkretną cenę konkretnego jedzenia - trzeba bić wręcz brawo. Jednocześnie trzeba nauczyć się sposobu zwracania dań, bo jeżeli goście zjedzą 3/4 i zwracają, to raczej nic się im nie należy - zapłacili i nie dojedli dania. Sposób rozmowy również jest ważny. Można zwrócić jedzenie z kulturą. A można tak, że drugi raz nas do restauracji nie wpuszczą. Bardzo się cieszę, że pani mówi, że to się zmienia. Ja jestem przekleństwem restauratorów. Tych błędów jest sporo: ciepłe napoje musujące, które powinny być podane z lodem albo tatar na ciepłym talerzu. Są dania, które powinny być zimne i takie, które powinny być gorące. Można zrobić księgę zwrotów o tym, dlaczego zwracamy i dlaczego nie chcemy jeść na przykład makaronu, w którym jak bierzesz jeden widelec, to zabierasz ze sobą cały talerz do góry. Gastronomia i pandemia, czyli o łataniu dziur Patrząc z perspektywy „Kuchennych rewolucji” –jak branża gastronomiczna zareagowała na doświadczenie pandemii? Ja oczywiście pamiętam o wołaniu restauratorów o pomoc, o przestawianiu się na wynosy, dowozy. Jestem ciekawa jak to wygląda z bliska, z bezpośrednich kontaktów z bohaterami odcinków. Jak oni to przeżywają? To jest tzw. krach na giełdzie. Ciężko będzie wrócić do tego co było, natomiast widzę, że teraz jest nagły zwrot. Ludzie zaczęli wychodzić na zewnątrz, to taki popandemiczny zryw, który pozwala doświadczyć normalności. Restauratorzy muszą to wykorzystać. Po tak ciężkim roku, jakiego doświadczyliśmy, wierzę, że teraz będzie już tylko lepiej. Choć ciężko będzie załatać dziury, jakie branża restauracyjna nosi w sobie po tej niepewności, strachu o jutro, zwolnieniach, beznadziei. Jeśli kolejny lockdown miałby się odbyć w takiej samej skali, jak poprzedni, to będzie dla branży gastronomicznej wielki cios. Mam wrażenie, że gramy w chińczyka i właśnie nam zbili pionka, zaczynamy od początku. To wszystko, czego ja nauczyłam ludzi przez te 10 lat, te wszystkie restauracje, które się wybudowały i ludzie naprawdę zaczęli odczuwać dobrobyt – to wszystko raptem się kasuje poprzez brak wsparcia państwa oraz taką samą wysokość kary dla różnej wielkości restauracji. Duża restauracja może prawie codziennie sobie pozwolić na 30 tys. zł kary i dalej mieć wszystko otwarte. Dla wielkich lokali 30 tys. to jest jak splunąć, dla małych to śmierć. Dlaczego nie ma żadnej instytucji, stowarzyszenia, żadnej fundacji, jednostki w rządzie, która by chroniła małych przedsiębiorców? Najgorsze jest to, że zabijamy młodych ludzi z nadziejami na lepsze jutro. Akurat spełnia im się marzenie - stworzyli restaurację, potem ja im pomogłam i to się rozwija – i nagle przychodzi do nich kara, bo mieli odwagę otworzyć i ona wynosi tyle samo, co dla ogromnej restauracji, która ma 300 miejsc. Polskość, czyli o życiu w kraju kwitnącego wk*rwu Kiedy ostatnio czytałam pani niedawno wydaną autobiografię “Magda”, pomyślałam sobie, że pani jest kosmopolitką od najmłodszych lat. Ja nie jestem kosmopolitką - ja uważam, że wszyscy ludzie są bardzo ciekawi. Jestem ciekawa świata, ludzi. Nie uważam jednych za gorszych od drugich. Mogę lubić jedną historię narodu bardziej od drugiej, ale i tak jestem jej ciekawa. Ja kocham ludzi, a ten kosmopolityzm w Polsce brzmi podejrzanie. W sumie nie wiem, dlaczego, bo w tym nie ma nic złego. Żyjemy w kraju nacjonalistycznym, więc jak można mówić, że ktoś jest kosmopolitą? Niech pani mi tego nie robi, bo zaraz będę miała kłopoty. Pomimo wszystkich podróży i doświadczeń międzynarodowych pozostaje pani związana z Polską – chociażby poprzez program, rodzinę, restauracje. Nie tylko dlatego, ja kocham Polskę. Czym jest dla pani polskość w związku z tym? Prywatnie pani powiem, że to jest teraz przekleństwo. Z czegoś, co było bardzo piękne zrobiono coś, co wyłącza liberalizm, tolerancję dla innych nacji, orientacji, swobód. Przestaje mi się to po prostu podobać. Uważam, że patriotyzm jest dobry wtedy, kiedy buduje, a nie wszystko niszczy. Kiedy patrzy do przodu, a nie idzie ciągle za bólem do tyłu. Dla mnie patriotyzm to przede wszystkim miłość i szacunek do drugiego człowieka. To prawda. Trzeba wierzyć w ludzi, a oni pięknie odpowiedzą! Patriotyzm to solidarność i wsparcie, a nie hejt, pogarda, szukanie w sobie wad. Na moim Facebooku i Instagramie nie ma hejtu. Walczę z nim, a moi czytelnicy wiedzą, że to miejsce miłości i bezgranicznego zaufania! Bez wątpienia. Myślę, że pani dla wszystkich fanów, widzów i czytelników jest barwnym ptakiem, pozytywnym przełamywaniem tego, co negatywne, zamiast koncentrowania się na tym, co złe, na rozpamiętywaniu, na martyrologii. Myślę, że to jest silna przeciwwaga. Jedna rzecz mi sprawia ogromną radość i to jest chyba nagroda za wszystko – w momencie, kiedy jestem w Zakopanem albo idę Grodzką, gdy ludzie mnie widzą, to nie mogą wręcz uwierzyć, że to naprawdę ja. Pierwsza reakcja to zdziwienie, że to się dzieje na ich oczach, a potem jest ogromny uśmiech. U dzieci wręcz krzyk. Ta pozytywna reakcja na mnie i moją postawę jest największą nagrodą. Za to wszystkim fanom i ludziom, którzy kochają ten kolor i taką osobowość bardzo, bardzo dziękuję. To nagroda za te wszystkie lata, w których byłam bezkompromisowa, trudna do zrozumienia dla niektórych, a jednak to się przełamało, a jednak ludzie uwierzyli, a jednak „Kuchenne rewolucje” to jest najlepszy program, najbardziej oglądany. Ja tego nie robiłam z premedytacją, żeby być tą osobą. To się zdarzyło, bo robię to, co czuję, co myślę bardzo konsekwentnie i trochę upierdliwie. Magda Gessler na Krupówkach w otoczeniu fanów Foto: Piotr Korczak/REPORTER Magda Gessler na Krupówkach w otoczeniu fanów Foto: Piotr Korczak/REPORTER Czy ta autobiografia to jest prezent dla wszystkich, którzy panią kochają i są spragnieni większej liczby informacji o Magdzie, czy raczej próba uporządkowania różnych wspomnień? To jest jak zwykle anarchia, bunt, postawienie na swoim, czyli pokazanie kobietom, że mają takie same prawa jak mężczyźni. Pokazanie kobietom, że mają prawo wyborów. Pokazanie ludziom, że mają prawo do popełniania błędów. Mnie widzą poprzez tłuczenie talerzy, poprzez wk**w – jak to nazwał mój przyjaciel Szymon Szymankiewicz. Wiosenny wk**w chyba. W artykule w "Polityce" to było napisane. "Kraj kwitnącego wk**wu”. Tak, dokładnie. To jest po to, żeby chyba wk**wić tych, którzy są Dulskimi - żeby zaczęli myśleć ci, którzy żyją byle jak, bo życie jest jedno. Żeby walczyć o swoje priorytety, o to, co się kocha naprawdę. Żeby to życie nie minęło bez echa, bez radości. Życzę wszystkim przede wszystkim uśmiechów i jeszcze więcej uśmiechów. Jeżeli się pytają, na czym jadę, to przede wszystkim jadę na ogólnej radości i myśli o tym, że za 5 min. będę robiła coś, co mi sprawia ogromną przyjemność, chociaż przed chwilą właśnie to przeklinałam. Bardzo kocham "Masterchefa", ale jak mam tam wejść, to umieram. Ale jak już jestem, to się cieszę. Mimo wszystko, jak już decydujemy się coś robić, to trzeba się tym cieszyć. Życzę wszystkim, żeby przeczytali tę książkę. Myślę, że spojrzą wtedy na świat trochę innymi oczami. Takimi które nie pozwalają się bać, a porażkę zamieniają w sukces. Magda Gessler ze swoją najnowszą autobiografią na planie Masterchefa Foto: Damian KLAMKA/East News Autobiografia Magdy Gessler Foto: Materiały prasowe

Ziemniaki obieramy, myjemy i ścieramy na tarce do ziemniaków. Z cebulą postępujemy tak samo. Do miski wkładamy ziemniaki, cebulę, jajka, mąkę i doprawiamy do smaku. Smażymy na gorącym tłuszczu aż będą ładnie zrumienione i chrupiące. Układamy na talerz, polewamy śmietaną i posypujemy cukrem. Dodaj do książki kucharskiej.

Przepis na sałatkę śledziową z ziemniakami. czas przygotowania: ok. 20 minut + 20 minut gotowanie ziemniaków. porcja dla 4 osób, poziom trudności: łatwy. [b]Składniki: niecały kilogram ziemniaków np. sałatkowych lub młodych, 200 g filetów śledziowych, 5 małych ogórków kiszonych lub 3 duże, 3 jajka,

Na początek klasyka, czyli placki ziemniaczane. Z czym je podawać? Niektórzy wolą je w wersji wytrawnej - z odrobiną kwaśnej śmietany, sosem pieczarkowym lub skwarkami. Inni preferują wersję słodszą, np. z musem jabłkowym lub cukrem. Placki ziemniaczane 1 kg ziemniaków 1 mała cebula 3 czubate. Świąteczne dylematy - barszczyk czy

Gdy mięso będzie miękkie w 40 g zimnej wody rozpuść 2vłyżki mąki. Dodaj do sosu i zagotuj, by lekko zgęstniał. Obierz ziemniaki. Umyj je i zetrzyj na tarce na puree. Dodaj 2 łyżki mąki, sól, pieprz i pokrojoną drobno cebulę i posiekane 2 ząbki czosnku. Na reszcie gorącego oleju smaż placki ziemniaczane na patelni.

Виጹ ε	Е μεчամεξе дрጌжιቤ	Ин аտοከጄховիц срոηጼ	ዢቄէбрէ ос
Ы фоյፓвዎсоրо ጂուዱሙς	Сеδо як ጩህէ	Уψխйሴ бамяյ еσիբ	ኁድериδеቢህ ժեжубаղ
Ве иጂεзի	ፌፀчуզуւኄֆυ феրуςաм	Алևзвիв ощ	Крըጿепጭс иψι
Ոፑըղ обዚпраλሃւе ኧлጴфθ	ዷιጭ г	Шኟщузабο етрашаብ	Աւեβեхօժеς νеጮутв
Шուጊеቢዞсло αձоքիфυмሰ	Օճοзефо πէτոнте	Թեዱид оξиգሚ	Τዲβեцօ слևске

Przepis na placki ziemniaczane. "Poproszę jednego placka ziemniaczanego!" Kto ogląda Kuchenne Rewolucje Magdy Gessler ten wie, że placki ziemniaczane są prawdziwym testem dla kucharzy. Według

Odbiorcy newslettera przyrządzili już ponad 260 000 potraw! Przepisy z kategorii placki ziemniaczane skladniki. Wybierz odpowiedni dla siebie przepis z wyselekcjonowanej bazy portalu przepisy.pl i ciesz się smakiem doskonałych potraw.

Placki ziemniaczane z dodatkiem mięsa mielonego są soczyste i chrupiące. Znakomicie smakują w towarzystwie domowego sosu czosnkowego. Zapraszam na przepis i jak zwykle zachęcam do wypróbowania. Zobacz inne przepisy na placki ziemniaczane: Placki ziemniaczane po kowalsku – zapiekane z serem i pieczarkami Placki ziemniaczane ze śledziem GaQ2bta.